براي آن هايي كه اون ور آب زر زيادي مي زنند
عطاملک جويني که يکي از وزيران دربار هلاکو بود و کتاب تاريخ جهانگشاي او معروف است به خواجه نصيرالدين توسي گفت اکنون که ايران در زير يوغ اجنبي است و هيچ جاي نفس کشيدن نيست بهترين جاي دنيا براي اقامت گزيدن کجاست ؟ تا از براي رشد و حفظ جان به آنجا در آييم؟
خواجه خنده ايي کرد و گفت بهترين جا ايران است و از براي شخص خود من زادگاهم توس ، شما را ديگر نمي دانم مختاريد انتخاب کنيد و عزم سفر نماييد.
عطاملک پاسخ داد براي دانشمنداني نظير ما بستر آرامش دروازه هاي باشکوهتري به روي آيندگان خواهد گشود و خواجه به طعنه گفت البته اگر آينده اي باشد ! چرا که فرار اهل خرد ، نفع شخصي عايدشان مي کند و در اين حال ديار مادري هم چنان خواهد سوخت. امروز مهمترين وظيفه ما ايستادن و خرد را به کار بردن براي رفع ظلم و ستم و استيلاي اجنبي است و اگر اين کار نتوانيم ديگر فايده ايي براي زنده بودن نمي بينم و آنکه به سرنوشت ميهن و مردم سرزمين خويش بي انگيزه است ارزش ياد کردن ندارد .
عطاملک جويني در حالي که به زمين مي نگريست به خواجه نصير الدين توسي گفت براي من بزرگترين نعمت همين است که در کنار آزاده مردي همچون شما هستم .
و این منمو کویری بی باران